domingo, 4 de noviembre de 2007

abatida

Quiere conocer a una nueva amiga. Esta empeñada en que lo necesita ya. Mientras piensa, sentada en la cama y con la mirada perdida, llora. Llora sosegadamente. Incluso, cuando duerme, brotan lágrimas. Sus ojos ya no brillan. Todas las noches la miro durante un largo rato. Cuando al fin consigue dormirse deseo que mañana se levante en aquel pequeño paraíso; aún sabiendo que es imposible. Que despierte a millones de kilómetros de este mundo. Lejos, muy lejos.

No me ha hablado de este nuevo contacto, sólo me ha dicho su nombre; Sole. No sé de dónde es. Me ha dicho que tiempo atrás tuvieron una amistad, pero se rompió. Últimamente ya no habla. Sólo escribe y suspira profundamente. Está completamente abatida. A lo mejor, esta nueva amistad que quiere recuperar es lo que realmente necesita. Llevo días dándole vueltas y repasando aquellas que fueron (o dijeron ser) amigas. Pero no encuentro ninguna que responda a este nombre.

Noto que se desvanece*

1 comentario:

Anónimo dijo...

nuestra amiga sole, que puta, con perdón, que es aveces...

escrivim textos semblants e!!jij mola mola, escolta ya que veus pelis 20 vegades com jo, has de veure una pelicula que crec, espero i desitjo que tencantará, pero et posara tontorrona... si no t'agrada la primera vegada la 2 si que o fará..."eternal sunshine from the spotless mind" nomes per el títol ja val la pena...

La veiem un dia amb mes nenes oki¿?