domingo, 10 de febrero de 2008

ignorancia.-

Cada día consigues que me sienta un poco más insignificante que ayer. Consigues romper algo que aún permanecía unido en mi interior. Me anulas de tu mundo para que me pudra en el mío. Sigues tu vida sin pensar en mí, pero me arruinas la mía. Odio lo que un día nos unió porque fue lo mismo que nos separó. He decidido empezar a borrarte de un mundo en el que hace meses que no tendrías que tener cabida. Estoy harta de que seas un cobarde y nunca des la cara. De tus comentarios irónicos. Estoy cansada de que me conviertas en un ser inferior. Quiero que me enseñes a olvidar tan rápido como lo hiciste tú. A ser ignorante. Quiero demostrarte que hiciste demasiado daño, un daño que no reconoces ni intentas curar. Quiero que dejes de ser alguien en mi vida para que, durante cierta época, seas tan sólo un perfecto desconocido al que pueda ignorar. Intentaré poner un punto y final a lo que consideraré, por siempre jamás, mi más bella historia.

Quiero que dejes de ser el culpable de mis sueños para convertirte en el protagonista de mis pesadillas.

Hoy no existe inspiración, tan sólo ignorancia*

2 comentarios:

karmeta dijo...

Los protagonistas de tus sueños deben ser aquellas personas que dibujen sonrisas en tu vida.
Aquellas personas que te hagan inspirarte.
Aquellas personas que cuando estás con ellas sientes que eres tú misma.

No dejes de soñar escribiendo.
No dejes de ser tu misma NUNCA, NUNCA en la vida por "cosas" externas a tu día a día.

Recuerda que todo cambia. Y para eso está la filosofía mía, conocida como NEW WAY.

Piensa en ella y piensa en todo lo demás cuando ocurran cosas inesperadas e inoportunas...

Anónimo dijo...

odio que escrivint tant bé ho utilitzis per aquest textos...i pitjor encara odio no saber el perquè o que no hagis volgut explicar-m'ho!!!