sábado, 3 de mayo de 2008

lecciones.-

Carezco de inspiración y no tengo motivo al que aferrarme. He perdido algo que quería poseer, pero no fue mío nunca. Ese es el error que cometí. Pensar que podía conseguir algo. Qué ingenua. El mundo ofreciéndome algo; imposible. Hoy, mientras veía una misma película por enésima vez, he pensado en todo lo que he vivido hasta el momento, desde aquel siete de agosto. He hecho balance y he descubierto que soy alguien insignificante, que durante largo tiempo fui objetivo principal para ridiculizar y que consiguieron destruir mi persona. Y ahora, mientras se cierna la noche sobre todos nosotros, he decidido no volver a querer hasta dentro de mucho tiempo. No quiero más daños, no quiero más épocas malas, no quiero darme cuenta de que siempre pierdo. En todas las batallas, pierdo. Y cuando me llegue la gran guerra, sé que también perderé. Releo las líneas que he escrito hasta ahora... he decidido no volver a querer. Muchas personas, conocidas pero a quien les concedo el grato regalo del anonimato, no saben querer; pero tienen algo. Por eso, hoy me iré a dormir y no despertaré hasta que aprenda a querer de otra manera. Superficial, como algunos; tímidamente, como otros... pero no de verdad, como yo.

Adiós a quien nunca ha llegado*

2 comentarios:

SandroTTa dijo...

cielo, no pienses que siempre pierdes, porque no es asi, intenta ver esas perdidas como lecciones, dolorosas, pero lecciones. Pero nunca pierdes, te lo aseguro, te hace ser mas fuerte.

Y nunca dejes de querer, es lo mas bonito del mundo y no soy el mejor ejemplo a seguir q no kiero a nadie ace mas de 3 años!!!

millones de besos rubia.....(espero q no te haya molestado q te haya posteado!!!)

Anónimo dijo...

purrupupuf...

primer de res vull dir que tu no pots deixar d'estimar, però sobretot, no pots deixar d'estimar massa, ja ho saps. És mes... si passa això algun dia deixaràs de ser tu, i jo em quedaré "huérfano" de herois...

si cal et deixo que estimis a qui no s'ho mereix...


un petonet