viernes, 26 de octubre de 2007

Periodista en potencia

Por eso quiero ser periodista. Servir a una sociedad; mostrar qué ocurre en el mundo, no interpretar ni explicar, simplemente mostrar; reflexionar sobre el género humano; entrar en un mundo apasionante. Dicen que es vocacional y, aunque yo no considero que tenga este don, creo que sí la suficiente fuerza como para luchar por aquello que quiero conseguir. Desde ayer, mi cabeza no para de dar vueltas y al fin ha conseguido encontrar el refugio para todos aquellos días malos: periodismo.

Por eso soy un intento de periodista, una periodista en potencia y, a veces, una periodista frustrada; pero totalmente enamorada de este oficio. Aún no me han abierto las puertas a este nuevo mundo, pero espero que no tarden mucho.

Supongo que la conferencia de ayer hizo que recapacitase sobre el periodismo y el mundo en general. Escuchar a Mònica Terribas fue un aunténtico placer, una exquisitez para mis oídos, un verdadero lujo para mi persona. "L'ofici de periodisme està amenaçat". Y estoy totalmente de acuerdo. Mi periodismo se basará en los valores iniciales. Sé que mi periodismo no será como el de ahora. Y es que tengo una idea muy clara de periodismo, pero muy difícil de lograr.

Intento explicar qué entiendo por periodismo, pero me resulta difícil. (Realmente frustrante para alguien que tendrá que explicar las cosas mediante la escritura). Es un sentimiento, una sensación... Mostrar todo aquello que muchos ignoran; acercar a las personas un mundo que convive con ellos pero que se niegan a ver; enseñar que hay vida más allá de sus ciudades, que existen otros rincones de mundo dignos de conocer.

Estudiante de tercero, utópica en un mundo que no está hecho a mi medida. Lo más probable es que me quede por el camino, pero esto no es problema para mi cabeza, por la que pasean diferentes objetivos. El mundo del deporte, una corresponsalía, un conflicto bélico... Mi sueño.

Me he vuelto a enamorar*

4 comentarios:

Endeis dijo...

Jo ho he entès perfectament i crec sincerament que arribaràs al final del camí. Els somnis són el que ens fan tirar endavant cada dia, no deixis mai de somiar.
un petonet,
Endeis

Anónimo dijo...

"utópica en un mundo que no está hecho a mi medida. Lo más probable es que me quede por el camino"

aishh ingenua pesimista!

Endeis dijo...

wnu q passa aqui!?! com q es cap d setmana i tenim ressaca no actualitzem!?!?molt malament...

Lara

Anónimo dijo...

...hiha un sotaaaaaaa k e fet avui... no com altres k no escriuen mai!... asobre exigen la tia mimada akesta! anda a cagar!xd