jueves, 3 de abril de 2008

el último reducto.-

Ayer derribaste el último reducto que aún se mantenía en pie. La última torre que se alzaba a tu favor. Ayer me heriste como hacía meses que no lo conseguías. Me imagino que valor es una palabra de diccionario pero inexistente en la vida real. Si alguna vez lo descubres en tu interior, avísame. Te fuiste, dentro de poco hará ocho meses, con un triste, impronunciable, no creíble y cruel ho sento. Desde aquella noche, aún estoy esperando a que te dignes a alzar la vista y mirarme a los ojos. Que hables, que me hables. Me debes una explicación. No de lo inexplicable y de aquello que surge de corazón. Quiero, y merezco, una explicación de aquello racional. Y este fue uno de los problemas. Jamás fuiste racional conmigo. No me escuchabas y te engañaste a ti mismo. Pero el resultado sólo fue trágico para uno de los dos; el que menos quería que todo acabara.

Y de ti, de ti jamás he escrito. Desde nunca congeniamos. No nos regalábamos ni un hola. Ahora, da por sentado, que no te regalaría ni un adiós. No te lo tomes como algo personal, simplemente, por lo poco que te conozco, no te lo tomes. Piensa en ti y en nadie más. Ojalá no nos hubiéramos cruzado. No he sacado nada bueno de ti, en cambio, tú de mí sí. Espero que algún día dejes de ser un ente caprichoso y sepas que las cosas no se tienen cuando uno quiere. Ironías de la vida; fuiste el principio y también el fin de lo que más quería... de lo que he decidido olvidar porque ahora ya no vale la pena. Da gracias por las cinco líneas que te he dedicado porque, tómatelo como una dedicatoria.

Sabéis, en realidad estáis hecho el uno para el otro. Me ahorraré la descripción de ambos, pero era yo la que sobraba en este triángulo. Lástima que ninguno de los dos supo dejar a un lado la cobardía y poner encima de la mesa los hechos que intentábais esconder y que nadie veía; nadie excepto yo. Al final he entendido que es cuestión de merecer. Tú no me mereces y tú te la mereces.

Aquí se acaba todo. Sé que escribiré más veces sobre ti, porque siempre formarás parte de mi ser y, por siempre, te querré, pero no como había hecho hasta ahora. De todo esto he aprendido que muy poca gente quiere a mi manera. Sólo espero que nunca pases lo que he tenido que soportar yo. Cuando parece que el mundo se acaba. Tener la sensación de que llorar no ayuda, pero no sabes hacer nada más. Darte cuenta de que has querido en balde. Reconocer que hay alguien mejor que tú y que, por eso, te dejen por otra persona.

Y justo cuando acabo de escribir todo esto, me doy cuenta de que nunca te odiaré y siempre estaré en algún lugar del mundo al que puedas acudir.

A veces tengo el don de la palabra*

4 comentarios:

Anónimo dijo...

...joder, amb perdó. Una sola nit sense ordinador i ja m'he perdut algo... no se que ha passat, però bueno, ja saps que en penso. Tot i que no m'agraden, a vegades fins i tot els textos que respiren una mica d'odi, suposo que per la seva sinceritat, acaben sent bonics.



un pto supermim

Floc dijo...

Impressionant aquest text María! M'ha encantat! I mira, si et serveix de consol, encara n'hi ha que estimem com tu ho fas; d'una manera sincera, amb tot el que comporta estimar, sense límits, incondicionalment i per sobre de tot i de res alhora. I quan tot acaba inesperadament, per la por d'aquell que ens té al seu costat, perquè algú millor ens mereix... pel que sigui, és molt dura la caiguda i difícil aixecar-se.

Et comprenc María i em sembla que has escrit un text ple de sentiments tan reals com la vida mateixa, unes línies fantàstiques! Felicitats i no perdis aquest do de paraula!

Una abraçada!

karmeta dijo...

Son las sonrisas del presente las que has de valorar, e intentar no olvidar, tan solo dejar de sentir dolor, cuando recuerdas una de ellas.


Un besito,y siento muchísimo lo de este finde...soy lo peor...Si te sirve de algo,mis peores día de mi vida....


T'estimo journis,no dejes NUNCA de escribir.

Unknown dijo...

Alguien, en una situación parecida, un dia me dijo: << SI LLORAS POR HABER PERDIDO EL SOL, LAS LÁGRIMAS NO TE DEJARÁN VER LAS ESTRELLAS QUE HAY EN EL CIELO >>.
Cuesta creer el significado de estas palabras, pero son realmente ciertas...y más en ti "por ser como eres".
Es la segunda vez q leo tu blog y creo q me voy a aficionar hehe!! Escribes muy bien y se nota q lo haces con sentimiento.
Ale, nos vemos en clase el miercoles!!! Un beso y q vaya bien la expo d mañana ;)